นิทานอีสป เรื่องกระต่ายกับเต่า

นิทานอีสป กระต่ายกับเต่า

นิทาน เรื่องกระต่ายกับเต่า

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง วิ่งเล่นอยู่ในป่าอย่างสบายใจ มันชอบดูถูกสัตว์อื่นว่าเชื่องช้า ไม่คล่องแคล่วว่องไวเหมือนกับตัวมัน จนมันหลงตัวเองว่าไม่มีใครวิ่งชนะตนได้อย่างแน่นอน
วันหนึ่งกระต่ายเห็นเต่าคลานต้วมเตี้ยม กระต่ายจึงหัวเราเยาะเย้ยว่า
"มัวแต่คลานต้วมเตี้ยมอยู่แบบนี้เมื่อไหร่จะถึงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เต่ารู้สึกไม่พอใจที่กระต่ายพูดจาแบบนั้นใส่ตน จึงพูดขึ้นว่า
"เจ้ากระต่ายหลงตัวเองอย่างเจ้า ไม่เห็นว่าจะเก่งตรงไหน ดีแต่โม้ไปวันๆ"
กระต่ายผู้ทะนงในตนเองเห็นเต่าพูดจาอย่างนั้น จึงท้าวิ่งแข่งกับเต่า
เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น กระต่ายวิ่งด้วยความเร็วสุดฝีเท้านำเต่าไปก่อน พอถึงกลางทางหันกลับไปมองข้างหลัง ไม่เห็นแม้จะเงาของกระต่าย
เจ้ากระต่ายจึงนั่งพักที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างทางจนเผลอหลับไป ส่วนเจ้าเต่ายังคงคลานต้วมเตี้ยม อย่างไม่ย่อท้อ
เจ้ากระต่ายสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อเจ้ากระต่ายคลานจะถึงเส้นชัยแล้ว มันรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวมเร็วหวังจะไล่ให้ทัน แต่ก็สายไปเสียแล้ว เพราะเต่าสามารถเอาชนะกระต่ายได้ในการวิ่งแข่งขัน

นิทานเรื่องกระต่ายกับเต่าสอนให้รู้ว่า

"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น"
"ความประมาท ย่อมนำมาซึ่งล้มเหลว และ ผู้เพียรพยามย่อมจะประสบผลสำเร็จ"